Wel en zeker niet zelf brommen!

We hebben zelf gebrommert in Hoi An! Omdat de tour in Hue ons erg goed bevallen was en het niet erg druk was in Hoi An hebben we de stoute schoenen aangetrokken en zelf brommers gehuurd. Nou ja, het zijn motorbikes die (dit hebben we getest) met gemak 70km/uur halen en dat is best lekker op een goede asfaltweg en met die hitte.Het idee was om zelf naar het strand van Hoi An te rijden en daar even een paar uurtjes door te brengen. Nou, daar was het erg druk (nationale feestdag enzo) dus toen zijn we richting Da Nang gereden en uiteindelijk een heel mooi, rustig strand gevonden. Dit bleek achteraf het beroemde China Beach te zijn. We hebben er heerlijk van de zon genoten en toen het daar ook druk begon te worden zijn we weer snel teruggereden naar ons prettige hotel.Nu zitten we in Ho Chi Minh City waar ik zeker niet durf te brommen. Het is hier echt een totale chaos op de weg. Iedereen, ja echt iedereen doet maar wat. Dat het vaak goed gaat is een godswonder. Dus zijn we lopend naar het War Remnants museum gegaan (erg indrukwekkend) en we hebben het parlementsgebouw van binnen gezien dat na mei 1975 niet meer is veranderd. Dat is te zien, maar als je het over 'camp' hebt,... this is it!

Morgenochtend vertrekken we met de boot voor een tweedaagse tocht door de Mekongdelta en uiteindelijk zullen we dan in Phnom Phen in Cambodja terecht komen. Wij melden ons dan weer.

Hier volgt een filmpje van de chaos in Saigon.....

Op de brommer.......

De treinreis van Hanoi naar Hue was - op zijn zachtst gezegd - een hele onderneming. We hadden dagen van te voren kaartjes gekocht, maar de zgn soft sleepers waren toen al uitverkocht. Dus werd het een hard sleeper, 13 uur lang in een coupe met 6 bedden. Oftewel: rechtop zitten is geen optie, niet voor vietnamezen dus zeker niet voor ons......Maar goed.... we hebben Hue bereikt en stapten zondagochtend bij Cafe on Thu Wheels binnen, rechttegenover ons hotel. Eigenaresse Thu serveert heerlijk en goedkoop ontbijt (we betaalden ongeveer 2,5 euro voor een prima ontbijt), maar biedt ook tours aan op de Motobike, oftewel de brommer. Dat leek ons wel wat, dus maandagochtend gaan we op stap. Het is heerlijk achterop de brommer, lekker koel... ;-) Onze chauffeurs nemen ons mee naar de belangrijkste bezienswaardigheden in de omgeving van Hue, een aantal pagodas, graftombes en de bunkers. We gaan de heuvels in waar tijdens de Vietnamoorlog ontzettend gevochten is en hebben uitzicht op Hamburger Hill......

Het leukste van het brommer rijden is het feit dat we door allerlei dorpen rijden, door de rijstvelden, weg van de grote weg en de drukte van de stad. Een klein fietspad is meer dan genoeg! We gaan ook naar een van de vele boedhistische kloosters van Vietnam. Er zijn heel veel monniken in dit land, de monniken hoeven niet te betalen voor eten of een plek om te slapen en leren wel lezen en schrijven. Voor arme gezinnen is het vaak een manier om hun kinderen een toekomst te geven.
De volgende stad op onze lijst was Hoi An. Vanuit Hue is dat zo'n 4 uur rijden. Thu had een goede suggestie: met de auto naar Hoi An en onderweg stoppen bij de leukste bezienswaardigheden. Dat klonk ons - na de ervaring met de trein - als muziek in de oren. Bij het ontbijt hadden we kennis gemaakt met een Duits echtpaar, zij wilden ook richting Hoi An, toevallig op dezelfde dag als wij. We zijn uiteindelijk met zijn 4-en gegaan, zo konden we de kosten mooi delen. Het was gezellig om zo te reizen, we hebben een uur aan het strand gelegen, konden zwemmen in een waterval en hebben ons opnieuw verbaasd over het mooie landschap van Vietnam. We zijn nu op de helft van onze trip, er liggen vier weken achter ons en ook nog vier weken voor ons. We doen het in Hoi An even rustig aan, we hebben een hotel met een zwembad, kunnen lekker naar het strand en gaan straks de kleren passen die ze hier voor een habbekrats op maat maken. Vrijdag vliegen we naar Saigon om vandaaruit aan de volgende etappe te beginnen: met een boot naar Cambodja om daar in ieder geval de tempels van Angkor Wat te bezoeken.

Halong Bay....

Het stond heel hoog op het verlanglijstje voor deze reis: een paar dagen naar Halong Bay. Dit natuurgebied ligt ruim 100 km van Hanoi af. We hebben in Hanoi een trip geboekt: 1 nacht slapen op een boot in de baai en 1 nacht in een heus resort.

Belangrijkste reden om voor deze trip te kiezen - naast de goede reviews die we over de organisatie hadden gelezen en de redelijke prijs - was het feit dat we dan 2 keer konden kayakken in de baai. Dat leek ons wel wat. Het bleek een hele goede keuze.

Ten eerste zaten we met zijn 2en en onze gids Khanh - spreek uit Hein - op een boot waar maximaal 20 mensen op konden slapen - het is laag seizoen hier in Vietnam - , ten tweede was de baai adembenemend mooi en ten derde was het kayakken superleuk.

Khanh nam ons mee naar een van de drijvende vissersdorpen in de baai, ook dat was een bijzondere ervaring. Het is een compleet andere wereld, erg indrukwekkend.

Het was een goede trip, superrelaxed en zeer ontspannen. We konden in alle rust genieten van al het moois om ons heen en het goed in ons opnemen. Vlak voor we van boord gingen zagen we nog 2 hele zeldzame apen: de witkop langoer. Er zijn 50 van deze apen op het eiland Cat Ba, het eiland waar het resort was. Terwijl we langsvoeren sprongen er 2 door de bomen... We hadden graag nog een halve dag op het strand gelegen in het resort... helaas regende het de hele ochtend keihard. Dus dat werd niets! Het armbandje kon ongebruikt weer ingeleverd worden bij de receptie... ;-)

We slapen vannacht nog in Hanoi, morgen nemen we de trein naar Hue.

In het park.....

Inmiddels zijn we al een paar dagen in Hanoi. We doen het rustig aan, het is hier warm en zeer vochtig. Brommers kieken krijgt een andere betekenis in Hanoi, alles en iedereen rijdt er hier een, lijkt het wel. De straat oversteken is even wennen, rustig doorlopen is de truc (dank ida, vanavond gaan we naar het waterpoppentheater....), dan rijdt iedereen wel om je heen.

Afgelopen zondag waren we nog in Peking en zagen we hoe de Chinezen zich vermaken: muziek, zang en dans in het park!

soms.......

...maak je dingen mee waarvan je niet verwacht had dat je het ooit zou
doen. Zoals de Chinese Muur beklimmen.....

7865 kilometer in een trein......

Mongolie is een land van tegenstellingen: in de hoofdstad is het verschrikkelijk druk (er wonen 1,2 miljoen mensen in deze stad, dat is de helft van de totale bevolking) en die rijden graag in grote auto's. Voor ons geldt: oversteken is op eigen risico!

Buiten de stad is het adembenemend mooi en helemaal stil. We overnachten in een ger, zo'n mooie ronde tent.

We wandelen een paar uur door het gebied in de buurt van onze camping. Het is te zien dat toerisme booming is: overal zie je campings. Om eerlijk te zijn hadden we niet verwacht dat we het zoveel zouden zijn, maar goed. Het is 's avonds vrij koud, dus de houtkachel wordt hoog opgestookt. We slapen heerlijk.

Na nog een dag sightseeing in UlaanBaatar stappen we op donderdagochtend weer in de trein. Bestemming: Beijing! Dit keer hebben we twee Deense meiden als coupegenoten.

Het uitzicht onderweg is prachtig, van de woestijn gaan we via de bergen naar de hoofdstad van China.

En daar zijn we nu.... in een stad die net zo groot is als heel Belgie. Ons hotel is super, een oase van rust in deze hectische stad. Een prachtige kamer, met een computer zodat we kunnen internetten (ook makkelijk: kunnen we relaxed mailen en jullie reacties lezen ;-)), goede bedden, de hele mikmak. We hebben 7865 kilometer afgelegd in 3 etappes en het moet gezegd worden: we hadden geen vertraging. Nog geen minuut. Daar kan de NS nog een puntje aan zuigen!

Morgen gaan we naar de Chinese Muur en het zomerpaleis, overmorgen pakken we het vliegtuig naar Vietnam. Dan begint de tweede etappe... een kwart zit er nu op.......

Het grootste meer van de wereld

Vanuit Irkutsk maken we een trip naar het Baikal meer, dat ligt zo'n 70 kilometer verderop. Prachtig helder water. Bij de lunch proberen we de lokale specialiteit: gerookte Omul. Een vis die alleen in het Baikal meer voorkomt, qua smaak lijkt het een beetje op paling en makreel. Erg lekker, zelfs voor de niet-viseters onder ons!

De volgende etappe van de treinreis voert ook voor een groot deel langs dat enorme meer. Het is net zo groot als ruim 3/4 van Nederland, echt ongelofelijk. Het is ook het diepste meer ter wereld: zo'n 1635 m diep. Het landschap dat nu aan ons voorbij trekt is adembenemend: bergen met sneeuw aan de ene kant en het meer aan de andere kant.

De reis verloopt zeer voorspoedig, onze coupegenoten zijn 2 Engelsen die een jaar lang gaan reizen. We verbazen ons over de hoeveelheid spullen die de Mongolen heen en weer slepen, hele pakketten vol met schoenen en jeans gaan het gangpad op en neer. Bij de Russisch-Mongoolse grens staan we dan ook 4 uur stil omdat er veel gesmokkeld wordt op deze route. Maar goed, na 4 uur en de nodige stempels mogen we weer verder rijden. Het gesleep begint opnieuw, want de spullen worden weer terug verdeeld. Het blijkt dat iedereen zoveel kilo schoenen, tassen en jeans mee mag nemen, dus de handelaren verdelen de spullen gewoon onderling. Bij de Mongoolse grens wachten we nog een keer anderhalf uur en dan kunnen we echt verder: richting Ulaanbaatar, de hoofdstad. Het is inmiddels midden in de nacht, dus we proberen een beetje te slapen. Bij het wakker worden zijn we in een totaal ander landschap terecht gekomen: van de Russische berkenbomen met water is het nu een zandgele steppe met hier en daar zo'n ronde tent. De weidsheid is prachtig!

Inmiddels zitten we in het centrum van Ulaanbaatar te brunchen in de zon. Bij Helmut Sachers kaffee...... Sacher Torte en espresso... heel erg Mongools.... en met gratis wifi! ;-)

Oh ja: de cola werkt prima en we hebben een enorme verzameling reispillen bij ons, dus dat komt allemaal wel goed! ;-)

De eerste etappe in de trein

Op de dag van vertrek haalt de taxichauffeur ons keurig om 21.45 uur op en een half uurtje later zijn we bij het Yaroslavl station. Daar vertrekt om 23.25 uur trein 10 naar Irkutsk.

Er komen 2 Nederlandse meiden bij ons staan en als we uiteindelijk in onze wagon - nummer 7 - terecht komen, blijkt het overgrote deel van onze reisgenoten Nederlands te zijn...... met hier en daar een verdwaalde Rus en een paar Engelsen. Wij hebben wel mazzel: we hebben namelijk een 2 persoons coupe in plaats van een 4 persoons. Dus dat is wel weer mooi. De trein vertrekt en al gauw kruipen we in bed. Roeland eerst boven en ik beneden, maar dat werkt niet zo goed. En dus draaien we het om. Dat ligt beter, Roeland kon bovenin zijn benen niet kwijt. De trein schudt flink, maar het lukt toch om een beetje te slapen.

We zitten vlakbij de amovar, de ketel met heet water, van de trein. Heel erg handig! Het ontbijt bestaat uit thee, een mueslireep en een appel. Het landschap trekt met een rustig tempo aan ons voorbij, de trein rijdt de ene keer ongeveer 50 kilometer per uur en later gaat het sneller, waarschijnlijk hooguit zo'n 90 kilometer per uur. Het geeft je de tijd om de omgeving in je op te nemen. We zien veel bomen, voornamelijk berken, veel water, eindeloze meren lijken het soms, het is een soort moerasgebied waar we doorheen rijden. Hier en daar een houtfabriek, een dorp of soms gewoon een verzameling - in onze ogen - krotten. Hier en daar zien we nog plukjes sneeuw.

De trein stopt ongeveer iedere vier uur, zodat je even naar buiten kan om de benen te strekken, een beetje frisse lucht in te ademen en te kijken naar het schouwspel van de baboesjkas die eten en drinken aanbieden.

Ze verkopen vooral bier en water, maar ook salades, broodjes en gedroogde vis. Het ziet er allemaal heel eetbaar uit, maar toch besluiten we om in de treinrestauratie te gaan eten. Daar zien we alle Nederlanders weer, sommige flink aangeschoten, anderen een beetje doelloos voor zich uit kijkend. Het leven in de trein is eigenlijk heel erg relaxed. Je eet wat, je slaapt wat, je kijkt een beetje naar buiten en je leest. Heel overzichtelijk! ;-) Bij Roeland heeft het geschommel van de trein helaas een ander effect: die wordt er een beetje ziek van. Waarschijnlijk een combinatie van het onderweg zijn, het andere eten en het geschommel: buikkrampen en verhoging is het gevolg. Dus met wat pillen, water en brood maar proberen om zoveel mogelijk te slapen. Het uitzicht is betrekkelijk eentonig: heel veel witte berken, geel riet en veel water. We komen langs plaatsen als Yekatarinenburg (al was dat midden in de nacht), Omsk en Novosibirsk.

Het leuke van de trein is dat het je door een gebied voert waar je eigenlijk niets te zoeken hebt en waar je normaal gesproken ook niet zou komen. Maar het is wel fascinerend om te zien, soms zit je urenlang naar buiten te kijken. Een spelletje doen is er niet bij, dan worden we allebei een beetje wagenziek. Het schommelt gewoon te erg daarvoor, helaas.

Het weer is en blijft prachtig: de lucht is strak blauw. Maar we kunnen merken dat we in Siberie zitten: het is fris buiten. Dat zorgt voor grappige tegenstellingen op de stations: de reizigers op hun slippertjes met een korte broek en een vest, de andere mensen dik ingepakt in hun winterjas en met een muts op.

De coupe wordt 2x per dag gezogen door de provodonitsja's, op iedere wagon zitten er twee, ze wisselen elkaar af. Ze zorgen ervoor dat de WC's schoon blijven, dat de gang en de coupes gezogen worden en ze waken erover dat iedereen op tijd weer instapt. We mogen er namelijk niet altijd uit, sommige stops zijn maar 2 minuten en dan is het niet de bedoeling dat je de trein verlaat.... Het gevolg van dit strenge regime is dat de trein keurig op tijd rijdt.

We zitten nu in een internetcafe in Irkutsk, morgen nemen we de bus naar het Baikal meer. Het hotel voldoet volgens de Lonely Planet niet aan de westerse standaard... en daar moeten we de schrijvers inderdaad gelijk geven. Het leek heel wat bij binnenkomst, maar de kamers (en dan vooral de badkamer) stamt nog uit de jaren 50. Maar goed, na vier dagen wassen in een treintoilet is iedere warme douche meer dan welkom! ;-)

Moskou

Het is stralend mooi weer in Moskou, de gigantische hoofdstad van Rusland. Het is eigenlijk onvoorstelbaar hoe groot deze stad is. Het grappige is dat alles groot is, de gebouwen, de pleinen, de rijen voor de kassa's van het Kremlin en bij de Mac Donalds.... alles heeft typisch Moskouse proporties. Op straat is het relatief rustig, maar bijvoorbeeld op het Rode Plein was het ontzettend druk. Er zijn ook veel militairen in de stad, mariniers en allerlei andere soorten uniforms, waarschijnlijk als gevolg van de 1 mei viering van gisteren. Tegelijkertijd wordt er van alles opgebouwd voor de viering van 9 mei aanstaande, dan is het Victory Day.

Het cyrillische schrift is even wennen, je raakt een beetje gedesorienteerd van al die gekke letters. Want je kunt het wel een beetje lezen en toch ook weer niet, heel gek is dat. In de metro moet je goed opletten en stations tellen, dat helpt veel.

Zaterdag zijn we in het Kremlin geweest, de verschillende kathedralen daar zijn klein en van top tot teen behangen met iconen. Tot in het bovenste puntje zijn de kerken van binnen beschilderd, in een van de koepels keek een enorme Jezus op ons neer. In eerste instantie stonden we in een hele lange rij, dus besloten we het op een andere dag te proberen. Maar een ticketoffice iets verderop was een stuk rustiger, daar was een kaartje kopen zo gepiept. Foto's kun je zien in de diavoorstelling op het blog.

In de rij staan in Rusland is een bijzondere ervaring, merkten we al op het vliegveld. Russen houden er niet van om te wachten en dus dringen ze voor. Zonder gene lopen ze van achteren helemaal naar voren om daar direct door te lopen naar het loket. Zelfs als ze er door anderen op aangesproken worden gaan ze door met hun missie: als eerste geholpen worden. Gewoon stug doorlopen en net doen alsof je neus bloedt!

Russische vrouwen zijn een heel ander fenomeen... het gros ziet er echt fantastisch uit. Op hele hoge naaldhakken lopen ze rond. Hele fotosessies hebben we al gezien, op het Rode Plein, maar ook bij het Kremlin: er wordt wat af geposeerd. Heel erg grappig.....

En dan is er nog ons hotel. Ook dat heeft Moskouse proporties: het is gigantisch. 15 etages en 84 kamers per etage, dus reken maar uit. Het is ongelofelijk groot, een ministad. Met een stuk of 5 bars, een casino, een bowlingbaan, natuurlijk restaurants, winkeltjes, maar ook een zwembad, fitnesscentrum en allerlei beautysalons... Kortom: als je een dag geen zin hebt om de drukte van de stad op te zoeken kun je je hier prima vermaken! En dan hebben we het nog niet eens gehad over de verlichting van het gebouw in de avonduren,.. een waar lichtspektakel waar een kermisexploitant jaloers op zou zijn! Maar dat legt Roeland allemaal wel uit in het filmpje.... (mocht je dit in je mail lezen en je ziet geen video: op de blog staat het wel!)

Zondag (vandaag) staat er kunst en cultuur op het programma. We gaan, na het ontbijt, met de metro naar een deel van de stad waar we nog niet geweest zijn. Aan de Moskwa-rivier ligt het Gorky Park aan de ene kant en een beeldentuin met een museum aan de andere kant. Het is stralend mooi weer, dus we beginnen in de beeldentuin. Er heerst een beetje een morbide sfeer, de beelden zijn mooi, maar in veel gevallen erg zwartgallig. In deze beeldentuin zijn na de omwenteling een groot deel van de sovjetbeelden neergezet, dus we zien Lenin, Stalin en Karl Marx tussen moderner werk. Afgewisseld met zeer communistische beelden met oorlogshelden die voor volk en vaderland ten strijde trekken.

Het museum is, hoe kan het ook anders, gigantisch. Het is moderne kunst, van avantgarde tot hedendaags. Het museum neemt ons in 38 (!) zalen mee door de Russische geschiedenis, te beginnen met het einde van de eerste wereldoorlog. De Franse invloeden van Matisse en Cezanne zijn duidelijk zichtbaar, schilders als Kandinsky en Malevich zijn van die tijd. Maar ook de SovjetUnie wordt gevormd en dat zie je terug in de kunst. Het nationalisme viert hoogtij, zeker als Stalin aan de macht komt. Kan ook niet anders natuurlijk, als je iets anders wilde maken was de kans groot dat je opgepakt werd of erger. Het is heel apart en ook leerzaam om zo door de geschiedenis van de 20e eeuw te wandelen.

Na het museum steken we de straat over en laten we ons onderdompelen in de vrolijkheid van het Gorky Park. Een pretpark, halverwege de jaren 50 gebouwd door meneer Gorky. Die wilde graag een groot pretpark en bouwde er dus zelf maar 1. Met 2 achtbanen, draaimolens, een zweefmolen, schiettenten, botsauto's, alles erop en eraan. Heerlijk om lekker mensen te kijken.... de hoge hakken parade gaat onverminderd door.

Nu drinken we een lekker biertje in een heel grappig kroegje met wireless internet ;-).... morgen (maandag) gaan we nog een dag de stad in.... Pas 's avonds tegen tien uur worden we door een taxichauffeur opgehaald die ons naar het station gaat brengen. De trein vertrekt tegen twaalf uur. De eerste etappe duurt een kleine 5 dagen, pas in Irkutsk stappen we uit.